Onmogelijk

ik tel de korrels in het zand

ik zuig zuurstof buiten de dampkring

ik vorm de toekomst in een herinnering

ik hang gras aan de wand

ik adem onderin de diepte van de zee

ik warm mij aan de zilte kilte

ik hoor de oorverdovende stilte

ik buig de eeuwigheid tot even

ik kan er helaas allemaal helemaal niks mee

het leven voorgeschreven

Recent Posts

als de dood je toch eens mist je zijn hand niet schudt dat hij zich vergist en jou de wang niet kust waarschijnlijk niet bewust gewoon...

wil jij mijn muisje zijn? achter de piano wonen daar zitten mijn vriendjes je ziet ze niet maar ze zijn er wel ze volgen mij altijd dan...

ik jaag op sterrenlicht op mijn pad in mijn hemellichaam het schijnsel van mijn bestaan de zon de maan ik volg de rivieren en meng mij in...