Tijd

Sandra Passchier
Jan 14, 2024
1 min read

Updated: Jan 24, 2024

het is tijd ons huis te verlaten

de wordene wezen die we zijn

in het tijdperk van anaforen

waar verhalen zich herhalen

de drang als mens te zoeken

naar eeuwige schoonheid

en de troost die dat biedt

het is tijd dat eenheid ons bindt

ons brengt naar ons veilig onderkomen

daar waar we in schoonheid schuilen

en niemand ons vindt

Recent Posts

See All

Speeltuin

kom mee, gaan we klimmen schommelen en glijden vliegen en zwaaien springen en draaien en in de zandbak graven we een kuil zo diep als ik en aan de kant scheppen we een berg zo hoog als jij we rollen d

Volbracht

wat een dag weer van alles gebeurd plantjes water gegeven de boel afgestoft ramen gewassen ook nog naar buiten geweest naar de buurvrouw gezwaaid de kat geaaid wat een dag zat ook nog in m'n hoofd nag

Even niet

elke dag ga ik even uit denk ik niet meer beweeg niet meer adem alleen in het uit elke dag sluit ik mijn ogen alles wordt donker en stil geen licht, geen geluid adem alleen in en uit elke dag is de we

Comments