onder een wegebbende donder
dwalen we in blauw; heen
en weer in zilt
zand zacht schurend op ons huid
we vleien ons in deining
de drift gestild
in mij, in jou; verstomd
we graven een kuil
voordat de zee weer komt
hoe kan heet zo heet zijn
als er geen vuur is
als de zon niet schijnt
uit de kraan koud water stroomt
en de kachel uit staat
er brandt niks
niks dat mij opwarmt
en toch; hitte
niks dan hitte
ik gloei, ik broei
geef mij verkoeling
ijsblokjes
laat het sneeuwen
laat het vriezen
want ik smelt
smelt voor jou