je kan verslaafd raken
aan een soort van verdriet
als je de heugenis van weleer
niet meer ziet
je kan verslaafd raken
aan een stille stem
geluidloos om je heen
en dan nog hoor je hem
je kan verslaafd raken
aan een waanidee
dat fluistert in je oor
luister en huil met me mee
soms te ontkennen
te ontwijken
soms is het tijd
te bezwijken
te bekennen
dat er geen wil is
slechts een zucht
een zwakte
waarvoor je vlucht
een reis door werelden leidt ons door geplunderde velden berooid in ons landschap bezweren wij de begrenzing als een hard gegeven planten de zaden - desperaat hoe we een andere wereld kunnen maken een
in het epische gezang schreeuwen de stemmen om de komst van een legende een roep om de angst te temmen in vibrerende klanken klinkt alles waar we bang voor zijn de grilligheid van de galm niet langer
als alle gesprekken die we voeren te vatten zijn in tast een streling, een aai beroering op bast zouden we dan beter begrijpen wat we bedoelen zouden we dan wel snappen wat we voelen elkaar verstaan e
