We rijden in de auto door het land waar de wolken de grond kussen. Ik blaas ze weg. De bomen zijn door God geschilderd, kleuren in alle tonen. De oerkracht van bomen, diepgeworteld in de aarde. Ze verrijzen schijnbaar willekeurig, met trots. Ik zwaai naar deze grondstof van de piano, de viool, de planken in mijn verlaten kamer, de zuurstof die ik adem. Wij zijn los, ontworteld van ons bestaan. We worden geflankeerd door een rivier. Reinheid in de open vlakte. Kronkelend begeleidt hij ons naar onbekend terrein. We doen afstand van ons verleden, geen weg terug. Voorwaarts, naar de delta waar het samenkomt, ons onontgonnen vertrekpunt. Alles stroomt en wijkt. De wind in ons gelaat, het stof verdwijnt. We laten het achter. De minnende horizon, de hemelse compositie, de solide grond, de tranen naar de waterweg, de bries die de storm voorblijft. We definiƫren opnieuw het landschap, de oorsprong, het bestaan en schrijven ons eigen verhaal.
top of page
Recent Posts
See Allwat voelen we veel en wat voelt het veel zo veel te veel niet goed wat zou het fijn zijn niet te voelen de wanhoop het verdriet de vrees om dan los te komen van wat je belet te schenken te delen te vi
0
ik weet van een bestaan waar ik de ware ben onaantastbaar buiten aardse sferen waar het leven werkelijk is een volmaakt bestaan voorbij tijd en verder met een meerduidige betekenis van een wereld zond
0
ongezout en ingepeperd stuiteren en buitelen opvattingen en meningen of het waar is of niet over hen en over zij over goed en over fout het gelijk met het vonnis: wij vertrouwen jullie niet! door het
0
bottom of page