Inkeer

Balancerend op een rand van los zand glijden we af van een belofte dat zich groots

openbaarde, maar zich nietig manifesteerde

als ware het voorgeschreven dat sterren niet uitdoven en alleen maar lichter worden,

totdat we verblind zijn door het gruis dat golft

door de ondergrondse spinsels van signalen in de onherkenbare krochten van onze

verbeelding en de opvatting dat wat komen gaat zal voortduren,

maar de enige zekerheid dat is gegeven en de grip onder onze voeten verstevigt, is het

besef dat elk signaal naar verloop van tijd geluidloos in de diepte verdwijnt

en alle inzichten zal doen uitdoven