top of page
Search

Inkeer

  • Writer: Sandra Passchier
    Sandra Passchier
  • Dec 29, 2020
  • 1 min read

Balancerend op een rand van los zand glijden we af van een belofte dat zich groots

openbaarde, maar zich nietig manifesteerde

als ware het voorgeschreven dat sterren niet uitdoven en alleen maar lichter worden,

totdat we verblind zijn door het gruis dat golft

door de ondergrondse spinsels van signalen in de onherkenbare krochten van onze

verbeelding en de opvatting dat wat komen gaat zal voortduren,

maar de enige zekerheid dat is gegeven en de grip onder onze voeten verstevigt, is het

besef dat elk signaal naar verloop van tijd geluidloos in de diepte verdwijnt

en alle inzichten zal doen uitdoven

 
 
 

Recent Posts

See All
Haiku

wees een beetje lief of is dat teveel gevraagd het is godgeklaagd

 
 
 
Iets anders

zullen we anders gaan lachen of kijken wat er buiten is zullen we anders iets zeggen of de rondjes tellen van onze goudvis zullen we...

 
 
 
Scrollen

scrol, scrol scrol, scrol, scrol, scrol ik scrol me rot en het gaat nergens over een zingende kat de belofte op beter weer of betere...

 
 
 

Comments


bottom of page