top of page

Herfst


Ontastbaar daalt het derde seizoen als een mistlaag grauw en kil neer, wenkend naar de teloorgang van alles groen


Grijs voor mijn ogen, langs mijn slaap


De rauwe wind dwars door mijn lijf, scherp en zonder genade, leiden de nadagen naar de val van elan, ver voorbij vertrek


In nevel gehuld wacht ik tot de wolk haar water loslaat en mij ontbindt en verzwindt met de grond onder mij


Mijn aderen, onder de gevallen bladeren waar de wortels mij verwelkomen en opnemen in de bast van de boom, de schors als mijn huid, de stam mijn skelet - daar waar in alle getijden mijn zijn wordt voortgezet

8 views

Recent Posts

See All

wat voelen we veel en wat voelt het veel zo veel te veel niet goed wat zou het fijn zijn niet te voelen de wanhoop het verdriet de vrees om dan los te komen van wat je belet te schenken te delen te vi

ik weet van een bestaan waar ik de ware ben onaantastbaar buiten aardse sferen waar het leven werkelijk is een volmaakt bestaan voorbij tijd en verder met een meerduidige betekenis van een wereld zond

ongezout en ingepeperd stuiteren en buitelen opvattingen en meningen of het waar is of niet over hen en over zij over goed en over fout het gelijk met het vonnis: wij vertrouwen jullie niet! door het

bottom of page