Het gaat ongemerkt
je hebt er eigenlijk geen erg in
hoe de dagen achtereen volgen
de jaren zich voltrekken
je passeren zonder te vragen
of je dat eigenlijk wel wil
geen verzoek tot permissie
als dan gaandeweg blijkt
dat je het niet goed gezien hebt
hoe de dagen er uit zagen
wat is er gebeurd, help me even
ik had het niet in de gaten
dat ik daar had moeten blijven
ik hebt het laten glippen
achter gelaten
met het besef
dat wat was
is geweest
daar
waar de tijd was
Ik woon in het verhaal dat ik mezelf vertel over de dag dat ik vleugels groei en weet waar ik zijn mag, mijn huis bouw bij jou, blaas ik de muren weg geen toekomst, geen verleden alleen maar glans, tu
Ik wil schrijven alleen nog maar schrijven blauwe inkt op papier vel na vel woord na woord krabbels, strepen en weer door al is het zinloos ik moet schrijven alleen nog maar schrijven al wie het lezen
De tand des tijds zit in mijn hand mijn schrift in elk woord gegeven ook deze woorden vandaag geschreven verliezen hun vorm zijn morgen vergeten
