Het gaat ongemerkt
je hebt er eigenlijk geen erg in
hoe de dagen achtereen volgen
de jaren zich voltrekken
je passeren zonder te vragen
of je dat eigenlijk wel wil
geen verzoek tot permissie
als dan gaandeweg blijkt
dat je het niet goed gezien hebt
hoe de dagen er uit zagen
wat is er gebeurd, help me even
ik had het niet in de gaten
dat ik daar had moeten blijven
ik hebt het laten glippen
achter gelaten
met het besef
dat wat was
is geweest
daar
waar de tijd was
als je in prullenbakken kijkt wat zoek je dan als je je hand steekt in vuil wat vind je dan als je je geluk zoekt op straat ligt dat daar kijk ik weg kijk ik om of doe ik als iedereen er zijn geen pru
het begint te wennen de bommen, het schieten, de doden het begint te wennen de droogte, de hitte, de hongersnoden het begint te wennen de stem met de beelden die vertellen van een wereld zonder vrede
ik heb mijn handen vol mijn voeten rennen en ik moet bekennen mijn hoofd zit vol stotterend in onrust met kwetterende neuronen blijk ik tot mijn schrik te stuiteren in een lijf van tomeloze hormonen
