Ik ben een sucker voor aanbiedingen. De lokroep van ‘1+1’ of de ‘de tweede voor de
halve prijs’ kan ik niet weerstaan. Met name de drogist heeft een goede aan mij.
Ingefluisterd door de folder die ik van tevoren grondig heb bestudeerd, weet ik
precies waar ik mijn winst ga behalen. Als een kind dat zonder restricties een
snoeppot krijgt aangeboden, laad mijn mandje vol en pak gelijk een dubbele
dosis, want hebben is hebben. Bij de kassa bevestig ik de vraag of ik mijn
bonnetje wil en dan glunder ik bij het eindresultaat van het voordeel dat ik heb
behaald.
Maar inmiddels vraag ik me af of ik niet te ver ben gegaan bij mijn aankoop van
tandflos. Ik heb flink ingeslagen, want qua ruimte vreet het niets en hebben is
hebben. Maar als je na een jaar braaf dagelijks flossen ondervindt dat het einde
van de flosdraad nog lang niet in zicht is, kun je je afvragen hoeveel meerwaarde
die euro besparing opweegt tegen een lade vol flos.