Eigenlijk best wel raar
slapen
elke nacht een beetje dood
met gesloten ogen
weg van deze wereld
in duisternis
waar je springt en kunt vliegen, als superman, met een gestrekt arm omhoog
over je ouderlijk huis, door je tienerjaren, je kamer, niet helemaal zoals het was
met een deur die leidt naar het schoolplein waar Fabian en Marilyn zwaaien
als je in de trein zit op weg naar je werk, te laat, je tas vergeten en je tand los
waar je vlucht voor de reus die in je teen wil bijten, maar je benen zijn van klei
als je kuit in een kramp schiet en je ogen licht zien
terug op deze wereld
toch niet dood