top of page

Los

We vluchten

allemaal

van een dwalend hart

een luid gemis

achter een smorende zonde

ons verborgen vernis


We rennen weg

ook jij, ook ik

van de spiegel met het harde gezicht

de onzichtbare teloorgang

dat van binnenuit ontbindt


We schuilen stil

met de oren gesloten

rug naar het geschrei

niet willen horen, voelen

ergo ontwijken wij

voegen niet, aan gene zijde


We verschuiven onze huid

onttrekken aan onze taak

van de waanzin


Op een rubberboot

de woeste zee in


De hoop dat er armen zijn

een schepsel

die een vluchtend hart verzacht

het geschrei sust

met een innige kus

waar de rust

ook jouw, ook mijn

kust wacht


3 views

Recent Posts

See All

wat voelen we veel en wat voelt het veel zo veel te veel niet goed wat zou het fijn zijn niet te voelen de wanhoop het verdriet de vrees om dan los te komen van wat je belet te schenken te delen te vi

ik weet van een bestaan waar ik de ware ben onaantastbaar buiten aardse sferen waar het leven werkelijk is een volmaakt bestaan voorbij tijd en verder met een meerduidige betekenis van een wereld zond

ongezout en ingepeperd stuiteren en buitelen opvattingen en meningen of het waar is of niet over hen en over zij over goed en over fout het gelijk met het vonnis: wij vertrouwen jullie niet! door het

bottom of page