top of page

Los

We vluchten

allemaal

van een dwalend hart

een luid gemis

achter een smorende zonde

ons verborgen vernis


We rennen weg

ook jij, ook ik

van de spiegel met het harde gezicht

de onzichtbare teloorgang

dat van binnenuit ontbindt


We schuilen stil

met de oren gesloten

rug naar het geschrei

niet willen horen, voelen

ergo ontwijken wij

voegen niet, aan gene zijde


We verschuiven onze huid

onttrekken aan onze taak

van de waanzin


Op een rubberboot

de woeste zee in


De hoop dat er armen zijn

een schepsel

die een vluchtend hart verzacht

het geschrei sust

met een innige kus

waar de rust

ook jouw, ook mijn

kust wacht


3 views

Recent Posts

See All

vertraag, we dromen houd je pas zie het stromen glijd langzaam in ons gewas alles wat ons gedijt in vruchtbare grond alles wat ons bevrijdt ons vurig verbond de verbinding die we aangaan laat het lang

willen we niet allemaal dat het goed komt dat je denkt: verdomd dat is een goed verhaal willen we niet allemaal een eind goed al goed een slot dat goed doet dat je denkt: geniaal willen we niet allema

ik heb een wens te denken in de tijd zonder een grens als een gegeven feit ik wil denken in een grenzeloze gedachte zonder begin zonder eindeloos wachten ik wil me wanen in wenselijke beelden zonder l

bottom of page