top of page

Los

  • Writer: Sandra Passchier
    Sandra Passchier
  • Jun 3, 2021
  • 1 min read

Updated: Jul 2, 2021

We vluchten

allemaal

van een dwalend hart

een luid gemis

achter een smorende zonde

ons verborgen vernis


We rennen weg

ook jij, ook ik

van de spiegel met het harde gezicht

de onzichtbare teloorgang

dat van binnenuit ontbindt


We schuilen stil

met de oren gesloten

rug naar het geschrei

niet willen horen, voelen

ergo ontwijken wij

voegen niet, aan gene zijde


We verschuiven onze huid

onttrekken aan onze taak

van de waanzin


Op een rubberboot

de woeste zee in


De hoop dat er armen zijn

een schepsel

die een vluchtend hart verzacht

het geschrei sust

met een innige kus

waar de rust

ook jouw, ook mijn

kust wacht


 
 
 

Recent Posts

See All
Hoe heb ik mijn stad het liefst?

De grachten, de singels, de kanalen, de wateren met het watervolk vol roeiende riemen en ronkende motors De klinkers, aandoenlijk, als...

 
 
 
Senryu

heb uw vijand lief waarom kunnen we dat niet bron van ons verdriet

 
 
 
Haikuteit

negativiteit ik heb er zo genoeg van vind er niks meer an positiviteit ik kan er alles in kwijt wat een heerlijkheid

 
 
 

Commentaires


bottom of page