Dol

ik heb mijn handen vol

mijn voeten rennen

en ik moet bekennen

mijn hoofd snottert

stottert in onrust

met kwetterende neuronen

blijk ik tot mijn schrik

te stuiteren in een lijf

van tomeloze hormonen

Recent Posts

continu bewust van doen en zijn continue onrust in zin en brein en wat als eens niet? als niemand mij hoort en ziet? hoe zen als ik eens niet ben

de potjes waaien van tafel door de deur komt een spook de wind laat zich horen er één laten kan ik ook

het mag donker zijn grimmige sferen kleurloze kleren onverlichte stegen duistere wegen zwicht voor zwart en zwaar verlicht tristesse als een zegen