top of page

pak me

neem me

sabbel me

hard van buiten

zacht van binnen

een zoet goedje

voor je snoetje

hoe bevrijdend

je laten gaan

in stilte

alles loslaten

de drek, het overschot, ontbonden

verlaat je lichaam

verrukkelijk alleen

in de kleinste kamer

als de dood je toch eens mist

je zijn hand niet schudt

dat hij zich vergist

en jou de wang niet kust

waarschijnlijk niet bewust

gewoon vergeten

dat jij er nog bent

wie zal het weten

als de dood je passeert

en het enige wat resteert

is het eeuwige leven


ik maak me maar onzichtbaar

verroer me niet

ben onhoorbaar

misschien dat de dood

me dan niet ziet

bottom of page