top of page

Eindig

  • Writer: Sandra Passchier
    Sandra Passchier
  • Jun 14, 2020
  • 1 min read

Updated: Oct 18, 2020

Vroeger dacht ik dat de liedjes op zouden raken. Op een dag is er niks nieuws meer te verzinnen. Alle combinaties van noten en klanken zijn al een keer gedaan. Geen variaties meer mogelijk. Het is op. We moeten het doen met wat reeds is geproduceerd. We kunnen alleen nog maar luisteren naar dat wat is bedacht, gespeeld, gezongen. Niemand die nog een originele compositie kan construeren. Het heeft geen zin om op zoek te gaan naar ongebruikte klanken, opvolging van octaven en woorden die daarbij passen. Alles wat je vindt is herhaling, zal men herkennen in een ander nummer en je laten afglijden naar plagiaat. Er is niks verrassends meer te ontdekken. Een monotoon tijdperk breekt aan. De nieuwslezer vertelt dat de muziek op is. Het laatste liedje is geschreven en nu niks meer, klaar, fini. Geen vooruitzicht op een verfrissend lied of een andere uitvoering van geluid. Geen nieuwe liedjes meer. Afgelopen, voltooid, gedaan.


Stel je voor. Wat een verdriet.

 
 
 

Recent Posts

See All
Hoe heb ik mijn stad het liefst?

De grachten, de singels, de kanalen, de wateren met het watervolk vol roeiende riemen en ronkende motors De klinkers, aandoenlijk, als...

 
 
 
Senryu

heb uw vijand lief waarom kunnen we dat niet bron van ons verdriet

 
 
 
Haikuteit

negativiteit ik heb er zo genoeg van vind er niks meer an positiviteit ik kan er alles in kwijt wat een heerlijkheid

 
 
 

Comments


bottom of page